ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ Σ.Φ. ΧΗΜΕΙΑΣ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 31_8

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΧΗΜΕΙΑΣ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 31_8

Πριν μια εβδομάδα, την Τετάρτη 24/8, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με την αγαστή σύμπνοια των  ΝΔ, ΛΑΟΣ και Ντόρας ψήφισε το Νόμο Πλαίσιο- έκτρωμα για την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Η ημερομηνία καθόλου τυχαία, μιας και η Διαμαντοπούλου έχοντας επίγνωση τη μέλει γενέσθαι με την κατάθεση ενός τόσο αντιδραστικού νομοσχεδίου, αποφασίζει να το ψηφίσει ντάλα καλοκαίρι, μια περίοδο νεκρή δηλαδή για τους φοιτητές, με συνοπτικές διαδικασίες, αποφεύγοντας έτσι να έρθει σε άμεση αντιπαράθεση με το φοιτητικό κίνημα.Προφανώς ο νόμος συνδέεται με τη συνολικότερη πολιτική της κυβέρνησης και τις επιταγές της τρόικας (ΕΕ-ΔΝΤ) που ασκείται εδώ και καιρό. Από την είσοδο του ΔΝΤ και έπειτα, με κορύφωση τη πρόσφατη ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος, είδαμε από τη  μια στιγμή στην άλλη μισθοί και συντάξεις να περικόπτονται, δημόσιες επιχειρήσεις να υποβαθμίζονται και να ξεπουλιούνται στα χέρια ιδιωτών, εργασιακά δικαιώματα να συρρικνώνονται και η ανεργία να ανεβαίνει σε πρωτοφανή επίπεδα. Μια πολιτική  πλήρως απονομιμοποιημένη στις συνειδήσεις του κόσμου ο οποίος με τις μαζικές κινητοποιήσεις του τον Ιούνιο και την δυναμική παρουσία του στις πλατείες απέδειξε ότι όταν ο λαός οργανώνεται από τα κάτω και είναι αποφασισμένος μπορεί να προκαλεί τριγμούς στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό.

Η συνολικότερη όμως  επίθεση της κυβέρνησης  σε λαϊκά δικαιώματα και κεκτημένα δεν θα μπορούσε να αφήσει ανέπαφο τον τομέα της εκπαίδευσης μιας και ο ρόλος της στη διαμόρφωση πειθήνιων και ευέλικτων εργαζόμενων, όπως επιτάσσει το ισχύον σύστημα εργασίας, είναι καταλυτικός  . Στο στόχαστρο βρίσκεται η νεολαία καθώς αποτελεί εκείνη την κοινωνική ομάδα που έχει τη δυνατότητα να αγωνίζεται συλλογικά, να διεκδικεί και να πετυχαίνει νίκες.

Συγκεκριμένα, ο νόμος-πλαίσιο της Διαμαντοπούλου συμπυκνώνει και ξεπερνά κατά πολύ τις αντιδραστικές πτυχές του νόμου Γιαννάκου που το φοιτητικό κίνημα συνέτριψε το 2006-2007 με τους συνεχείς αγώνες του.

Ο βαθιά συντηρητικός νόμος Διαμαντοπούλου ξεπερνά και τις πιο δυσοίωνες προβλέψεις μας.  Συγκεκριμένα:

·         Διαλύει τα πτυχία και αποστοιχίζει πλήρως και οριστικά τα επαγγελματικά δικαιώματα απ’ αυτά.

Μέσα από ατομικά προγράμματα σπουδών και έχοντας στο νου του ένα χάρτη πορείας από το πρώτο έτος, ο φοιτητής παλεύει για να μαζέψει προσόντα και δεξιότητες ώστε να εμπλουτίσει τον ατομικό φάκελο προσόντων του, αντικαθιστώντας πλήρως το ενιαίο πτυχίο και αποτοιχίζοντας κάθε επαγγελματικό δικαίωμα απ’ αυτό. Σε συνδυασμό με το Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων που εισάγεται, καταργείται κάθε έννοια συλλογικής διεκδίκησης, αναγκάζοντάς τους φοιτητές και εν τέλει τους αποφοίτους- μελλοντικούς εργαζόμενους να μπουν σε έναν φαύλο κύκλο ανταγωνισμού προκειμένου να αποκτήσουν καλύτερους όρους εργασίας κάνοντας τους έτσι εύκολα διαχειρίσιμους και οδηγώντας τους σε ατομική διαπραγμάτευση με τον εκάστοτε εργοδότη.

Σπάζοντας τον ενιαίο κύκλο σπουδών (3+1) σε bachelor και master κατακερματίζονται τα επαγγελματικά δικαιώματα και αποστοιχίζονται από το πτυχίο. Επιπλέον δυνατότητα για συνέχιση των σπουδών τους (σε master) θα έχουν μόνο οι «άξιοι» βάσει του νέου πανεπιστημίου που στην ουσία θα είναι οι πιο εντατικοποιημένοι και πειθήνιοι φοιτητές, αυτοί που ολημερίς και ολονυκτίς θα τρέχουν από εργαστήριο και μάθημα σε σεμινάρια και εργασίες.

·         Αναδιαμορφώνει τη φοιτητική καθημερινότητα  με την εντατικοποίηση των ρυθμών σπουδών

Μετά το πανεπιστήμιο του ’73, το νέο πανεπιστήμιο όπως η ίδια η Διαμαντοπούλου έχει χαρακτηρίσει, έχει ως στόχο την περαιτέρω πειθάρχηση της νεολαίας, που αποτελεί την κοινωνική ομάδα που έχει τη δυνατότητα να αγωνίζεται συλλογικά, να διεκδικεί και να πετυχαίνει νίκες.   Οι ακαδημαϊκές διαλέξεις λοιπόν καταργούνται με την εισαγωγή παρουσιολογίων στα αμφιθέατρα, εισάγονται αλυσίδες μαθημάτων και προαπαιτούμενα μαθήματα που σε συνδυασμό με μια συνεχή διαδικασία αξιολόγησης του κάθε φοιτητή εισάγουν σκληρούς όρους για την πορεία του μέσα στη σχολή και τη συνέχεια του στα εξάμηνα και εν τέλει τη διαγραφή του στα ν+2 χρόνια. Τέλος εισάγει πλέον επίσημα τα πειθαρχικά συμβούλια μιας και η ανάγκη πειθάρχησης του φοιτητικού σώματος είναι πιο μεγάλη από ποτέ ώστε να εκλείψει κάθε προσπάθεια αντίδρασης και ανυπακοής σε οποιαδήποτε εκπαιδευτική μεταρρύθμιση.

·         Περικόπτει φοιτητικές παροχές και μετακυλίζει το κόστος σπουδών στους φοιτητές

Ορίζει πως με βάση την αξιολόγηση των τμημάτων, του ερευνητικού και ακαδημαϊκού τους έργου ( ρυθμοί σπουδών, ρυθμοί αποφοίτησης και πορεία προς το πτυχίο) θα χρηματοδοτεί ανάλογα ή θα αφήνει την  ανεύρεση πόρων  στο κάθε ίδρυμα. Έτσι σε μια λογική ανταποδοτικής χρηματοδότησης, θα εκβιάζει την προώθηση αντιδραστικών αλλαγών στους όρους φοίτησης.  Αυτονόητες ανάγκες όπως η δωρεάν σίτιση-στέγαση, τα πάσο και τα συγγράμματα θα παρέχονται με αναβαθμισμένο το κριτήριο της απόδοσης του φοιτητή και παρουσίας του στη σχολή. Μόνο ο φοιτητής που θα περνάει τα μαθήματα του και οι επιδόσεις του κρίνονται καλές, θα δικαιούται τις άλλοτε αυτονόητες για όλους τους φοιτητές ,δωρεάν παροχές. Τέλος απόψεις που θέλουν τους φοιτητές να πληρώνουν για να δώσουν 3^η φορά κάποιο μάθημα δεν είναι πια και τόσο ουτοπικές μιας και οι εξαγγελίες μιλούν ακόμα και για καταβολή διδάκτρων.

·         Καταργεί ολοκληρωτικά το πανεπιστημιακό άσυλο

Το «ακαδημαϊκό»  άσυλο ,όπως το αναφέρουν ,δεν αποτελεί μόνο άσυλο ελεύθερης διακίνησης ιδεών, αλλά άσυλο κοινωνικών αγώνων . Αποτελεί κατάκτηση του λαϊκού κινήματος και εφαλτήριο αγώνων. Αγώνων που στη συγκεκριμένη συγκυρία είναι αυτοί που φοβίζουν την κυβέρνηση. Η κατάργηση του λοιπόν αποτελεί την καλύτερη οχύρωση από πλευράς κράτους απέναντι στα κινήματα και τις ριζοσπαστικές πρακτικές που υιοθετούν.

·         Αλλάζει, τη διοίκηση εισάγοντας εξωπανεπιστημιακά συμβούλια και την χρηματοδότηση

Τα διοικητικά όργανα αλλάζουν, με κατάργηση του αυτοδιοίκητου και αλλαγή των αρμοδιοτήτων των συγκλήτων. Δηλαδή, αποδίδονται αρμοδιότητες  και υπερεξουσίες σε ‘’ανεξάρτητες διοικητικές αρχές ’’  15 ατόμων στο οποίο θα συμμετέχουν 6 εξωπανεπιστημιακές προσωπικότητες ακαδημαϊκής  αναγνώρισης και καθηγητές  Πανεπιστημίων, με παράλληλη λειτουργία ακαδημαϊκών οργάνων αποκλειστικά  υπευθύνων για ζητήματα ακαδημαϊκής δομής και όχι οικονομικής διαχείρισης.

Από τη μία λοιπόν με τα νέα διοικητικά συμβούλια η προώθηση της κυβερνητικής πολιτικής θα γίνεται με πολύ πιο άμεσο τρόπο. Και από την άλλη, τέτοια Συμβούλια Διοίκησης που θα μπορούν να συνεδριάζουν και εκτός Ασύλου θα είναι αποκομμένα από τους φοιτητές που αποτελούν την κοινωνική πλειοψηφία μες τα πανεπιστήμια και τις πιέσεις που μπορούν να ασκούν για τη διασφάλιση των συμφερόντων τους.

Ακόμα, ορίζει πως με βάση την αξιολόγηση των τμημάτων, του ερευνητικού και ακαδημαϊκού τους έργου ( ρυθμοί σπουδών, ρυθμοί αποφοίτησης και πορεία προς το πτυχίο) θα χρηματοδοτεί ανάλογα ή θα αφήνει την  ανεύρεση πόρων  στο κάθε ίδρυμα.

Το νομοσχέδιο στοχεύει στον αφανισμό του φοιτητικού συνδικαλισμού, με την απεμπόληση των πιο ριζοσπαστικών πρακτικών διεκδίκησης και υπεράσπισης  των συλλογικών μας συμφερόντων. Έρχεται να αλλάξει ριζικά το πανεπιστήμιο όπως το ξέραμε, υποθηκεύοντας το παρόν και το μέλλον μας. Σε μια παρόμοια εκπαιδευτική αναδιάρθρωση που επιχειρήθηκε στη Χιλή οι φοιτητές απάντησαν με καταλήψεις και ανυποχώρητο αγώνα εδώ και 3 μήνες, καταφέρνοντας να ξεσηκώσουν ολόκληρη την κοινωνία να υπερασπιστεί τα ζητήματα του εκπαιδευτικού κινήματος με γενική απεργία. Η στιγμή όπως καταλαβαίνουμε είναι πιο κρίσιμη από ποτέ, αλλά για να το αντιληφθούμε όλοι πρέπει ο καθένας από μας να δει τον εαυτό του μέσα από τις συλλογικές διαδικασίες και αποφασιστικές δράσεις. Στο δίλλημα αγώνας ή ομαλότητα και εξεταστική που μας έθεσε εξαρχής η κυβέρνηση και το συνεχίζουν διάφοροι καλοθελητές πρέπει να είμαστε αταλάντευτοι.

Η απάντηση έρχεται απ’ το παρελθόν. Είναι πιο αναγκαίο από ποτέ, το φοιτητικό κίνημα να έρθει ξανά στο προσκήνιο με συνελεύσεις καταλήψεις συγκρούσεις διαδηλώσεις να αναγκάσει την κυβέρνηση να πάρει πίσω το νόμο έκτρωμα, όπως έγινε με το νόμο 815 που μια τεράστια θύελλα κινητοποιήσεων τον έστειλε στα σκουπίδια.

Το δρόμο μας δείχνουν οι 12 καταλήψεις στην Αθήνα , το πολυτεχνείο Κρήτης, η αρχιτεκτονική, οι πολιτικοί μηχανικοί, οι μηχανολόγοι- ηλεκτρολόγοι Θεσσαλονίκης.

Ας είμαστε εμείς οι πυροδότες του ευρύτερου λαϊκού κινήματος βάζοντας φωτιά σε νόμους και κανονισμούς που αποφασίζουν για εμάς χωρίς εμάς!

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ

·        Ανατροπή του Νόμου Διαμαντοπούλου και του συνόλου της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης

·        Δωρεάν σίτιση και στέγαση για όλους τους φοιτητές.

·        Ένα πτυχίο ανα γνωστικό αντικείμενο, ενιαίο γενικό, με ίσα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα, μοναδική προϋπόθεση για δουλειά.

·        Ανατροπή του μνημονίου, του προγράμματος σταθερότητας και των μέτρων που τα συνοδεύουν. Κάτω η κυβέρνηση, η πολιτική της, το μεσοπρόθεσμο και κάθε επίδοξος διαχειριστής.

·        Αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, απαγόρευση των απολύσεων. Λεφτά για την Παιδεία, την Υγεία, την ασφάλιση, ούτε ένα ευρώ για το χρέος και τους τραπεζίτες.

·        Καμία κατάργηση του ασύλου. Διεύρυνση του ασύλου σε σχολεία κι εργασιακούς χώρους

ΠΡΟΧΩΡΟΥΜΕ ΣΕ

·        Κατάληψη της σχολής από Τετάρτη 31/8 έως την Τετάρτη 7/9.

·        Νέα Γενική Συνέλευση του συλλόγου την Τετάρτη 7/9, 12.00 σε κατειλημμένη σχολή.

·        Πανεκπαιδευτική  Πορεία την Παρασκευή 2/9, με συγκέντρωση 12.00 στο Πολυτεχνείο.

·        Μετά την πορεία, συνάντηση φοιτητών, μεταπτυχιακών και εργαζομένων στο πανεπιστήμιο  με θέμα στον συντονισμό των δράσεων όλων των πληττόμενων κομματιών του πανεπιστημίου.

·        Μαζική παράσταση στη Σύγκλητο του ΑΠΘ την Τετάρτη 31/8, να απαιτήσουμε αναβολή των εξεταστικών σε όλες τις σχολές και να παρθεί καταδικαστική απόφαση ενάντια στο νόμο Διαμαντοπούλου.

·        Συντονιστική επιτροπή κατάληψης, υπόλογη στη Γενική Συνέλευση, για την υλοποίηση της απόφασης.

·        Συντονισμό με άλλους φοιτητικούς συλλόγους που κινούνται σε ανάλογη κατεύθυνση.