ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΧΗΜΕΙΑΣ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 7_9
Βρισκόμαστε εδώ, τη στιγμή που πάνω από 272 σχολές σε όλη την Ελλάδα βρίσκονται σε κινητοποιήσεις και καταλήψεις. Βρισκόμαστε εδώ, δείχνοντας ότι η κυβέρνηση και οι συνεργάτες της, ΝΔ και ΛΑΟΣ, όπως και το μαύρο μέτωπο ΕΕ και ΔΝΤ, ήταν γελασμένοι που νόμιζαν ότι μας βρήκαν απροετοίμαστους. Βρισκόμαστε εδώ, μαζί με όλο τον αγωνιζόμενο λαό, και δηλώνουμε ότι θα παλέψουμε για την ανατροπή του νόμου για την τριτοβάθμια εκπαίδευση και την αντιλαϊκή πολιτική. Βρισκόμαστε εδώ, δείχνοντας ότι η συναίνεση των κομμάτων εξουσίας, αυτών που οδήγησαν το λαό στη φτώχεια και την εξαθλίωση, δεν εκφράζει την κοινωνική πλειοψηφία, που εδώ και ενάμιση χρόνο βρίσκεται στους δρόμους και τις πλατείες.
Η επίθεση όμως που διεξάγεται στα δικαιώματα και κεκτημένα των εργαζομένων, με τη ψήφιση του μεσοπρόθεσμου, κι όχι μόνο, θα έμενε ανολοκλήρωτη χωρίς τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις στην εκπαίδευση μιας και ο ρόλος της στη διαμόρφωση πειθήνιων και ευέλικτων εργαζόμενων, όπως επιτάσσει το ισχύον σύστημα εργασίας, είναι καταλυτικός. Στο στόχαστρο βρίσκεται η νεολαία καθώς αποτελεί εκείνη την κοινωνική ομάδα που έχει τη δυνατότητα να αγωνίζεται συλλογικά, να διεκδικεί και να πετυχαίνει νίκες. Μετά τη διάλυση των σχολείων με την μείωση των προσλήψεων των δασκάλων και των καθηγητών και τους ολοένα και εντατικότερους ρυθμούς για τους μαθητές, η Διαμαντοπούλου έρχεται πραξικοπηματικά να καταργήσει τη Δημόσια και Δωρεάν εκπαίδευση στην τριτοβάθμια, ψηφίζοντας μαζί με ΝΔ-ΛΑΟΣ-ΔΗΣΥ τον αντιδραστικό νόμο – πλαίσιο στις 24 Αυγούστου.
Συγκεκριμένα, ο νόμος-πλαίσιο της Διαμαντοπούλου συμπυκνώνει και ξεπερνά κατά πολύ τις αντιδραστικές πτυχές του νόμου Γιαννάκου που το φοιτητικό κίνημα συνέτριψε το 2006-2007 με τους συνεχείς αγώνες του.
Ο βαθιά συντηρητικός νόμος Διαμαντοπούλου ξεπερνά και τις πιο δυσοίωνες προβλέψεις μας. Συγκεκριμένα:
· Διαλύει τα πτυχία και αποστοιχίζει πλήρως και οριστικά τα επαγγελματικά δικαιώματα απ’ αυτά.
Μέσα από ατομικά προγράμματα σπουδών και έχοντας στο νου του ένα χάρτη πορείας από το πρώτο έτος, ο φοιτητής παλεύει για να μαζέψει προσόντα και δεξιότητες ώστε να εμπλουτίσει τον ατομικό φάκελο προσόντων του, αντικαθιστώντας πλήρως το ενιαίο πτυχίο και αποτοιχίζοντας κάθε επαγγελματικό δικαίωμα απ’ αυτό. Σε συνδυασμό με το Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων που εισάγεται, καταργείται κάθε έννοια συλλογικής διεκδίκησης, αναγκάζοντάς τους φοιτητές και εν τέλει τους αποφοίτους- μελλοντικούς εργαζόμενους να μπουν σε έναν φαύλο κύκλο ανταγωνισμού προκειμένου να αποκτήσουν καλύτερους όρους εργασίας κάνοντας τους έτσι εύκολα διαχειρίσιμους και οδηγώντας τους σε ατομική διαπραγμάτευση με τον εκάστοτε εργοδότη.
Σπάζοντας τον ενιαίο κύκλο σπουδών (3+1) σε bachelor και master κατακερματίζονται τα επαγγελματικά δικαιώματα και αποστοιχίζονται από το πτυχίο. Επιπλέον δυνατότητα για συνέχιση των σπουδών τους (σε master) θα έχουν μόνο οι «άξιοι» βάσει του νέου πανεπιστημίου που στην ουσία θα είναι οι πιο εντατικοποιημένοι και πειθήνιοι φοιτητές, αυτοί που ολημερίς και ολονυκτίς θα τρέχουν από εργαστήριο και μάθημα σε σεμινάρια και εργασίες.
· Αναδιαμορφώνει τη φοιτητική καθημερινότητα με την εντατικοποίηση των ρυθμών σπουδών
Μετά το πανεπιστήμιο του ’73, το νέο πανεπιστήμιο όπως η ίδια η Διαμαντοπούλου έχει χαρακτηρίσει, έχει ως στόχο την περαιτέρω πειθάρχηση της νεολαίας, που αποτελεί την κοινωνική ομάδα που έχει τη δυνατότητα να αγωνίζεται συλλογικά, να διεκδικεί και να πετυχαίνει νίκες. Οι ακαδημαϊκές διαλέξεις λοιπόν καταργούνται με την εισαγωγή παρουσιολογίων στα αμφιθέατρα, εισάγονται αλυσίδες μαθημάτων και προαπαιτούμενα μαθήματα που σε συνδυασμό με μια συνεχή διαδικασία αξιολόγησης του κάθε φοιτητή εισάγουν σκληρούς όρους για την πορεία του μέσα στη σχολή και τη συνέχεια του στα εξάμηνα και εν τέλει τη διαγραφή του στα ν+2 χρόνια. Τέλος εισάγει πλέον επίσημα τα πειθαρχικά συμβούλια μιας και η ανάγκη πειθάρχησης του φοιτητικού σώματος είναι πιο μεγάλη από ποτέ ώστε να εκλείψει κάθε προσπάθεια αντίδρασης και ανυπακοής σε οποιαδήποτε εκπαιδευτική μεταρρύθμιση.
· Περικόπτει φοιτητικές παροχές και μετακυλίζει το κόστος σπουδών στους φοιτητές
Ορίζει πως με βάση την αξιολόγηση των τμημάτων, του ερευνητικού και ακαδημαϊκού τους έργου ( ρυθμοί σπουδών, ρυθμοί αποφοίτησης και πορεία προς το πτυχίο) θα χρηματοδοτεί ανάλογα ή θα αφήνει την ανεύρεση πόρων στο κάθε ίδρυμα. Έτσι σε μια λογική ανταποδοτικής χρηματοδότησης, θα εκβιάζει την προώθηση αντιδραστικών αλλαγών στους όρους φοίτησης. Αυτονόητες ανάγκες όπως η δωρεάν σίτιση-στέγαση, τα πάσο και τα συγγράμματα θα παρέχονται με αναβαθμισμένο το κριτήριο της απόδοσης του φοιτητή και παρουσίας του στη σχολή. Μόνο ο φοιτητής που θα περνάει τα μαθήματα του και οι επιδόσεις του κρίνονται καλές, θα δικαιούται τις άλλοτε αυτονόητες για όλους τους φοιτητές ,δωρεάν παροχές. Τέλος απόψεις που θέλουν τους φοιτητές να πληρώνουν για να δώσουν 3η φορά κάποιο μάθημα δεν είναι πια και τόσο ουτοπικές μιας και οι εξαγγελίες μιλούν ακόμα και για καταβολή διδάκτρων.
· Καταργεί ολοκληρωτικά το πανεπιστημιακό άσυλο
Το «ακαδημαϊκό» άσυλο ,όπως το αναφέρουν ,δεν αποτελεί μόνο άσυλο ελεύθερης διακίνησης ιδεών, αλλά άσυλο κοινωνικών αγώνων . Αποτελεί κατάκτηση του λαϊκού κινήματος και εφαλτήριο αγώνων. Αγώνων που στη συγκεκριμένη συγκυρία είναι αυτοί που φοβίζουν την κυβέρνηση. Η κατάργηση του λοιπόν αποτελεί την καλύτερη οχύρωση από πλευράς κράτους απέναντι στα κινήματα και τις ριζοσπαστικές πρακτικές που υιοθετούν.
· Αλλάζει, τη διοίκηση εισάγοντας εξωπανεπιστημιακά συμβούλια και την χρηματοδότηση
Τα διοικητικά όργανα αλλάζουν, με κατάργηση του αυτοδιοίκητου και αλλαγή των αρμοδιοτήτων των συγκλήτων. Δηλαδή, αποδίδονται αρμοδιότητες και υπερεξουσίες σε ‘’ανεξάρτητες διοικητικές αρχές ’’ 15 ατόμων στο οποίο θα συμμετέχουν 6 εξωπανεπιστημιακές προσωπικότητες ακαδημαϊκής αναγνώρισης και καθηγητές Πανεπιστημίων, με παράλληλη λειτουργία ακαδημαϊκών οργάνων αποκλειστικά υπευθύνων για ζητήματα ακαδημαϊκής δομής και όχι οικονομικής διαχείρισης.
Από τη μία λοιπόν με τα νέα διοικητικά συμβούλια η προώθηση της κυβερνητικής πολιτικής θα γίνεται με πολύ πιο άμεσο τρόπο. Και από την άλλη, τέτοια Συμβούλια Διοίκησης που θα μπορούν να συνεδριάζουν και εκτός Ασύλου θα είναι αποκομμένα από τους φοιτητές που αποτελούν την κοινωνική πλειοψηφία μες τα πανεπιστήμια και τις πιέσεις που μπορούν να ασκούν για τη διασφάλιση των συμφερόντων τους.
Ακόμα, ορίζει πως με βάση την αξιολόγηση των τμημάτων, του ερευνητικού και ακαδημαϊκού τους έργου ( ρυθμοί σπουδών, ρυθμοί αποφοίτησης και πορεία προς το πτυχίο) θα χρηματοδοτεί ανάλογα ή θα αφήνει την ανεύρεση πόρων στο κάθε ίδρυμα.
Το νομοσχέδιο στοχεύει στον αφανισμό του φοιτητικού συνδικαλισμού, με την απεμπόληση των πιο ριζοσπαστικών πρακτικών διεκδίκησης και υπεράσπισης των συλλογικών μας συμφερόντων.
Σε κάθε γωνιά του κόσμου η νεολαία εξεγείρεται. Από τη μακρινή Χιλή και τις συγκρούσεις των φοιτητών επί τρεις μήνες για τη δημόσια πανεπιστημιακή εκπαίδευση, μέχρι τους συγκλονιστικούς αγώνες των Άγγλων φοιτητών απέναντι στα δίδακτρα, μια ολόκληρη γενιά αγωνίζεται για το μέλλον της
Η στιγμή όπως καταλαβαίνουμε είναι πιο κρίσιμη από ποτέ, αλλά για να το αντιληφθούμε όλοι πρέπει ο καθένας από μας να δει τον εαυτό του μέσα από τις συλλογικές διαδικασίες και αποφασιστικές δράσεις. Στο δίλλημα αγώνας ή ομαλότητα και εξεταστική που μας έθεσε εξαρχής η κυβέρνηση και το συνεχίζουν διάφοροι καλοθελητές πρέπει να είμαστε αταλάντευτοι.
Η απάντηση έρχεται απ’ το παρελθόν. Είναι πιο αναγκαίο από ποτέ, το φοιτητικό κίνημα να έρθει ξανά στο προσκήνιο με συνελεύσεις καταλήψεις συγκρούσεις διαδηλώσεις να αναγκάσει την κυβέρνηση να πάρει πίσω το νόμο έκτρωμα. Δίπλα μας στέκουν όσοι αγωνίστηκαν το ’79 ενάντια στο ν.815 και κατάφεραν να τον οδηγήσουν στην απόσυρση. Όσοι το ’90-’91 αγωνίστηκαν απέναντι στον Κοντογιαννόπουλο και τον οδήγησαν στην παραίτηση από τη θέση του Υπουργού Παιδείας. Όσοι το ’98 εξασφάλισαν την αποτυχία της μεταρρύθμισης Αρσένη. Αλλά και όλοι εμείς, που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο έχουμε αγωνιστεί ενάντια στο νόμο Γιαννάκου και έχουμε ανατρέψει την αναθεώρηση του άρθρου 16, είμαστε εμείς που πρέπει και μπορούμε να υπερασπιστούμε το δημόσιο, δωρεάν και δημοκρατικό πανεπιστήμιο.
Οι 272 καταλήψεις πανελλαδικά σε μια μόλις εβδομάδα μας δείχνουν το δρόμο. Στο δρόμο του ανυποχώρητου αγώνα βαδίζουμε μια βδομάδα τώρα και εμείς και θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε μέχρι να πετάξουμε στα σκουπίδια νόμους και κανονισμούς που υποθηκεύουν το παρόν και το μέλλον μας. Αν κάποιες προηγούμενες γενιές δώσανε μάχη για να υπερασπιστούν δημοκρατικές και κοινωνικές κατακτήσεις, ήρθε η ώρα για τη δικιά μας γενιά να γράψει τη δική της ιστορία! Ας είμαστε εμείς οι πυροδότες του ευρύτερου λαϊκού κινήματος βάζοντας φωτιά σε νόμους και κανονισμούς που αποφασίζουν για εμάς χωρίς εμάς!
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ
· Ανατροπή του Νόμου Διαμαντοπούλου και του συνόλου της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης
· Δωρεάν σίτιση και στέγαση για όλους τους φοιτητές.
· Ένα πτυχίο ανα γνωστικό αντικείμενο, ενιαίο γενικό, με ίσα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα, μοναδική προϋπόθεση για δουλειά.
· Ανατροπή του μνημονίου, του προγράμματος σταθερότητας και των μέτρων που τα συνοδεύουν. Κάτω η κυβέρνηση, η πολιτική της, το μεσοπρόθεσμο και κάθε επίδοξος διαχειριστής.
· Αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, απαγόρευση των απολύσεων. Λεφτά για την Παιδεία, την Υγεία, την ασφάλιση, ούτε ένα ευρώ για το χρέος και τους τραπεζίτες.
· Καμία κατάργηση του ασύλου. Διεύρυνση του ασύλου σε σχολεία κι εργασιακούς χώρους
ΠΡΟΧΩΡΟΥΜΕ ΣΕ
· Κατάληψη της σχολής από Τετάρτη 7/9 έως την Τετάρτη 14/9.
· Νέα Γενική Συνέλευση του συλλόγου την Τετάρτη 14/9, 12.00 σε κατειλημμένη σχολή.
· Πανεκπαιδευτική Πορεία την Πέμπτη 15/9, με συγκέντρωση 12.00 στο Πολυτεχνείο.
· Μετά την πορεία, συνάντηση φοιτητών, μεταπτυχιακών και εργαζομένων στο πανεπιστήμιο με θέμα στον συντονισμό των δράσεων όλων των πληττόμενων κομματιών του πανεπιστημίου.
· Συντονιστική επιτροπή κατάληψης, υπόλογη στη Γενική Συνέλευση, για την υλοποίηση της απόφασης. ΠΕΜΠΤΗ 8/9 ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΑΝΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ
Συντονισμό με άλλους φοιτητικούς συλλόγους που κινούνται σε ανάλογη κατεύθυνση.
